Krucyfiks



nmpmpm_krzyzKrucyfiks z kościoła na Tarchominie pochodzi z pierwszego, drewnianego wówczas kościoła przy ul. Myśliborskiej 100. Umieszczony był nad mensą ołtarzową oraz tryptykiem NMP Matki Pięknej Miłości w prezbiterium. Data jego powstania jest zagadkowa, ponieważ kronika parafialna wspomina go już w 1986 roku. Znajduje się tu wpis, iż w trakcie Pasterki (24 grudnia 1986 roku) sam Ksiądz Kardynał Prymas Józef Glemp odprawił Mszę Świętą i poświęcił Krzyż ołtarzowy. Przeczy temu sygnatura odnaleziona w trakcie ostatnich prac konserwatorskich. Na plecach Chrystusa autor wyrył napis: „ X(?)Chajec 1988”.

Krzyż nawiązuje do średniowiecznych krzyży ikonowych popularnych w XIII i XIV wieku na ziemiach włoskich. Inspiracją zapewne były ikony autorstwa włoskiego artysty Cimabue, właść. Cennim di Pepe (ok. 1240 – 1303)[1], które są często powielane i kopiowane przez artystów i ikonopisarzy. Najbardziej zbliżone w swym wyglądzie do krucyfiksu z parafii tarchomińskiej są dwie ikony: pierwsza z nich znajduje się w kościele San Domenico w Arezzo, z wizerunkiem Pantokratora na zwieńczeniu a druga eksponowana obecnie w muzeum przy kościele Franciszkanów Santa Croce we Florencji. Obydwie przedstawiają Chrystusa umęczonego na krzyżu, którego ramiona zakończone są wizerunkami Maryi i Jana Apostoła czytaj więcej »

Tryptyk ołtarzowy



Tryptyk_oltarzOryginalnie, dwuskrzydłowy ołtarz NMP Matki Pięknej Miłości został stworzony w 1985 roku przez  artystę malarza prof. Stanisława Bąkowskiego (ur.1929). Chociaż wykonano go współcześnie, przypomina tablicowe malarstwo gotyckie z ruchomymi skrzydłami, malowanymi i złoconymi obustronnie.

W polu głównym przedstawiona jest postać NMP Matki Pięknej Miłości. Od strony awersu po jej lewej stronie znajduje się postać św. Jacka Odrowąża, dominikanina i gorliwego misjonarza ukazanego z figurką Matki Boskiej w jednej ręce i monstrancją w drugiej. Po prawej stronie widoczna jest św. Jadwiga Śląska, popularyzatorka życia zakonnego i fundatorka klasztoru cysterek w Trzebnicy, przedstawiona z makietą kościoła w rękach. Od strony rewersu, po zamknięciu skrzydeł ołtarza, znajduje się 5 ważnych scen z życia Jezusa Chrystusa: Zwiastowanie, Prezentacja Chrystusa w Świątyni, Ucieczka do Egiptu, Chrzest Chrystusa oraz Chrystus niosący Krzyż. Wszystkie sceny namalowane są farbami olejnymi na złoconych tłach płatkami metalu w dwóch odcieniach, cieplejszym i chłodniejszym. Podobrazie do obrazów wykonano w całości z różnego rodzaju drewna klejonego.

czytaj więcej »

Historia Parafii



13177219_980523248683070_8629602752630219946_n Kosciol_NMPMPM_Tarchomin

Parafię erygował Kard. Józef Glemp 15 marca 1988 roku z części parafii Św. Jakuba Apostoła w Warszawie-Tarchominie. W połowie lat siedemdziesiątych władze miasta zaczęły myśleć o wybudowaniu „nowego miasta od Targówka po Choszczówkę” dla stu tysięcy mieszkańców, które miało stanąć do roku 1985. Gdy w roku 1978 rozpoczęły się prace budowlane w Tarchominie, była mowa już o stu pięćdziesięciu tysiącach przyszłych mieszkańców tego i sąsiednich osiedli w Białołęce, Henrykowie i Nowodworach. Kard. Stefan Wyszyński jeszcze w 1980 roku zdecydował by na nowym osiedlu zlokalizować parafię. Proboszcz parafii macierzystej, Ks. Tadeusz Huk zainteresował się wiernymi zasiedlającymi osiedle Poraje. Na jego prośbę w czerwcu 1981 roku władza kościelna skierowała Ks. Mariana Pazia z zadaniem zorganizowania ośrodka duszpasterskiego na nowym osiedlu. W pierwszych tygodniach pobytu Ks. Paź sprawował niedzielną Eucharystię na placu przed sklepem. Od września wynajął salę w klubie osiedlowym (ul. Śreniawitów 5), tam też uczył religii. Wyjątkowy okazał się pierwszy dzień stanu wojennego, gdy mieszkańcy przyszli na Mszę Św. z okazji obecności pielgrzymującej kopii ikony MB Częstochowskiej: Ks. Marian Paź odprawił ja na ołtarzu urządzonym na ciężarówce na gruncie, o którego uzyskanie dotąd bezskutecznie zabiegał. W styczniu 1982 roku komisarz stanu wojennego dla dzielnicy Warszawa Praga-Północ wyznaczył tę działkę pod kościół. Po tej decyzji postawiono drewnianą kaplicę przeniesioną z parafii Warszawa-Anin. Pierwszą Mszę Św. w tej kaplicy odprawiono 1 września 1982 roku. Powstał też tymczasowy budynek z mieszkaniami dla dwóch księży i dwoma kaplicami katechetycznymi. Prymas Polski Kard. Jozef Glemp z datą 15 sierpnia 1982 roku ustanowił tu prawie-parafię. W czerwcu 1984 roku stołeczny Wydział Architektury zatwierdził plany architektoniczne „zespołu sakralnego” projektu arch. Jana Fiszera z Warszawy. W czerwcu 1984 roku władze zatwierdziły projekt i wydały pozwolenie na budowę: najpierw powstały sale katechetyczne oraz mieszkania dla księży i sióstr zakonnych. 11 kwietnia 1991 roku kard. Józef Glemp wmurował kamień węgielny. Ks. Tadeusz Olaczek, za aprobatą władz kościelnych, zmienił projekt kościoła: w 1982 r. spłonęły dźwigary dachowe, przyjęte rozwiązania nie były optymalne: kłopotliwy świetlik w dachu, i galerie w nawach bocznych. Nowy projekt, uwzględniający położone już fundamenty, wykonał arch. Józef Żołądkiewicz z Olsztyna. Powstała w ten sposób świątynia z tarasem, arkadami i wieżą z trzema dzwonami. W maju 1993 roku rozpoczęto budowę kościoła, 9 grudnia 1995 roku Bp Kazimierz Romaniuk poświęcił mury kościoła, on też konsekrował świątynię 25 kwietnia 2004 roku.
Dziedziniec naszego kościoła      


Źródło: Jubileuszowy Informator Diecezji Warszawsko-Praskiej, wyd. Kuria Biskupia Warszawsko-Praska