Nieustająca Nowenna do Miłosierdzia Bożego.
Zachęcamy każdego do wspólnej modlitwy.
Na stałe obejmujemy intencją: Kościół, naszą Parafię, Kapłanów, grzeszników ciężkich, dusze w czyśćcu cierpiące, konających i młodzież, za którą nikt się nie modli. Zawsze oddajemy Panu Jezusowi Miłosiernemu intencje każdej osoby modlącej się z nami.
20 maja 2021 r. odmawiamy Dzień 9 Nowenny, a następnie przez kolejne 8 dni kontynuujemy modlitwę (wszystkie dni Dzień 9 Nowenny).
Św. Bernard mówił, że nie ma większej zarazy w zakonie, małżeństwie, wspólnocie jak oziębłość uczestników tej wspólnoty.
[….]Gdybyś poszedł spotkać się z ludźmi w piekle, to zobaczyłbyś jednego z nich i zapytałbyś: „Przecież ja cię znam, razem chodziliśmy do szkoły, przyjęliśmy I Komunię świętą, miałeś bierzmowanie, byłeś wzorowym człowiekiem. Co się stało z tobą, że tu jesteś?” Usłyszałbyś odpowiedź: „Zgubiły mnie drobnostki, stałem się oziębły i staczałem się coraz niżej. Przestałem chodzić do kościoła, modlić się, stałem się oziębły i potem tak się wydarzyło, że umarłem bez łaski, bez żalu i oto jestem tu, w piekle, i mam pretensję tylko do siebie. Drobnostki mnie zgubiły. Idź też do czyśćca i zapytaj tam duszę, jak to się stało, że ona tam jest”.
W czyśćcu dowiedziałbyś się: „Gdy ktoś chce iść po śmierci prosto do nieba, ten musi być wewnętrznie przejrzysty, mieć w sobie przynajmniej jedną cnotę ukształtowaną w stopniu heroicznym. Nigdy nie miałem najwyższej miłości, nie zyskiwałem odpustów, nigdy nie byłem dość dobry. Zewnętrznie nie można mi było niczego zarzucić, ale w niczym nie byłem bardzo gorliwy i sumienny. Dlatego uzupełniam braki z życia w czyśćcu. Jestem tu,bo stałem się oziębły”.
Zgubne drobnostki
Życie niesie ze sobą wiele takich „drobnostek” obecnych na drodze każdego powołania: „Takim byliście fajnym małżeństwem i co się stało?” „A wiesz, rozpoczęło się od drobnostek: najpierw przyjaźń z sąsiadką czy żoną kolegi. Potem on wyjechał, więc przytuliłem się do niej… Pojawił się owoc naszej miłości. Wtedy ona powiedziała: »Jesteś ojcem, więc już musisz zostać ze mną«. Zaczęło się od drobnostek. Drobnostki mnie zgubiły, kiedy stałem się oziębły religijnie”.
Teologowie uczą, że Matka Boża, wszyscy aniołowie, wszyscy święci, nie są w stanie odpuścić nawet jednego małego grzechu. Może to uczynić tylko sam Bóg. Matka Boża może jedynie uprosić żal, ale żeby odpuścić grzech, musi zadziałać sam Bóg. A zatem nawet taka „drobnostka” jak grzech powszedni okazuje się tak ważna w oczach Bożych, że odpuścić ją może tylko Bóg.
Jest takie powiedzenie: „Od koziczka do koniczka, a potem szubieniczka”. Najpierw ukradła scyzoryk, potem konia, potem dopuszczał się coraz większych kradzieży, aż skończył na szubienicy. Pan Jezus mówi: „Kto zachowa najmniejsze przykazanie, kto jest wierny w najmniejszym, będzie wielki w królestwie niebieskim. A kto nie zachowa najmniejszego z przykazań, nawet joty, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim”. Zbawi się, ale nie będzie wielki w królestwie niebieskim.[…]
Brzemienne skutki
Król Saul miał czekać, aż przyjdzie prorok Samuel, aby razem mogli złożyć ofiarę dziękczynną. Saul jednak nie poczekał i uczynił to sam. Te siedem dni pośpiechu spowodowały, że został on odrzucony przez Boga jako król. Na jego miejsce Pan wyznaczył Dawida, który jako młodzieniec pasał owce. Saul robił wszystko, żeby zgładzić Dawida, ale Bóg miał go w swej specjalnej opiece. Drobnostka – wydaje się – siedem dni czekania, zrobienie czegoś nie „po Bożemu”, ale „po swojemu” spowodowała odrzucenie na zawsze Saula i jego rodu.
Św. siostra Faustyna w swoim dzienniku pisała, że Pan Jezus jej powiedział: „Wstrętem napawają mnie dusze oziębłe”. Dlatego też wołał On w Ogrójcu do Ojca Niebieskiego: „Odsuń ode Mnie ten kielich, ale nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie” (zob. Mt 26,39).
Przyczyny oziębłości:
• niecenienie modlitwy albo zbyt mało modlitwy,
• zaniedbywanie umartwienia, pokuty, dogadzanie swym zmysłom,
• brak czytania duchowego (Proboszcz dostał nowego wikarego i sąsiedni proboszcz zapytał go: „A jak tam nowy wikary?”. Proboszcz odpowiedział wymijająco: „Fajny człowiek, towarzyski, ale brak u niego zainteresowań religijnych, jest po prostu oziębły.”),
• brak częstej spowiedzi, rachunku sumienia, rekolekcji,
• uparte obstawanie przy swoim zdaniu (wszystko wie najlepiej, nic nie da sobie powiedzieć – taki się już niczego nie nauczy, bo aby się czegoś nauczyć, dowiedzieć, trzeba nauczyć się słuchać i myśleć),
• przyjaźnie z oziębłymi („Z jakim przestajesz, takim się stajesz.”),
• odstąpienie od pierwotnej gorliwości (Ap 2,4-5).
Skutki oziębłości:
• czyni duszę wstrętną w oczach Bożych,
• Ojcowie Kościoła porównują ją do człowieka w letargu,
• rujnuje podstawy życia zakonnego, małżeńskiego, wspólnotowego,
• sprowadza utratę powołania,
• duchowny przestaje być człowiekiem z powołania, a staje się człowiekiem z urzędu,
• żonaty bez miłości w rodzinie staje się mężem albo ojcem z musu i przyzwyczajenia,
• toruje drogę do grzechów ciężkich,
• zaślepia duszę, odbiera wyczucie na dobro i zło,
• utrudnia nawrócenie (łatwiej nawrócić wielkiego grzesznika niż oziębłego katolika),
• kto nie jest wierny w małych rzeczach, ten i będzie niewierny w wielkich rzeczach (Ap 3,15-16).
Doskonałość polega zatem na czynieniu rzeczy zwykłych, ale w sposób niezwykły, a więc dokładny i sumienny.
o. Błażej Sekula OFM
Dzień dziewiąty Nowenny do Miłosierdzia – z Dzienniczkiem
Słowa Pana Jezusa:
– Dziś sprowadź Mi dusze oziębłe i zanurz je w przepaści miłosierdzia Mojego. Dusze te najboleśniej ranią serce Moje. Największej odrazy doznała dusza Moja w Ogrójcu od duszy oziębłej. One były powodem, iż wypowiedziałem: Ojcze, oddal ten kielich, jeżeli jest taka wola Twoja. Dla nich jest ostateczna deska ratunku uciec się do miłosierdzia Mojego.
Św. Siostra Faustyna:
Jezu najlitościwszy, któryś jest litością samą, wprowadzam do mieszkania najlitościwszego Serca Twego dusze oziębłe; niechaj w tym ogniu czystej miłości Twojej rozgrzeją się te zlodowaciałe dusze, które podobne [są] do trupów i takim Cię wstrętem napawają. O Jezu najlitościwszy, użyj wszechmocy miłosierdzia swego i pociągnij je w sam żar miłości swojej, i obdarz je miłością świętą, bo Ty wszystko możesz.
(…) Ojcze Przedwieczny, spójrz się okiem miłosierdzia na dusze oziębłe, a które są zamknięte w najlitościwszym Sercu Jezusa. Ojcze miłosierdzia, błagam Cię przez gorzkość męki Syna Twego i przez trzygodzinne konanie Jego na krzyżu, pozwól, aby i one wysławiały przepaść miłosierdzia Twego…
KORONKA DO MIŁOSIERDZIA BOŻEGO
(do odmawiania na zwykłej cząstce różańca – 5 dziesiątków)
Na początku
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje, przyjdź królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj i odpuść nam nasze winy jako i my odpuszczamy naszym winowajcom i nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego. Amen.
Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą. Błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi, teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.
Wierzę w Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi, i w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedynego, Pana naszego, który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny, umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł i pogrzebion. Zstąpił do piekieł, trzeciego dnia zmartwychwstał. Wstąpił na niebiosa, siedzi po prawicy Boga Ojca wszechmogącego. Stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych. Wierzę w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, świętych obcowanie, grzechów odpuszczenie, ciała zmartwychwstanie, żywot wieczny. Amen.
Na dużych paciorkach (1 raz)
Ojcze Przedwieczny, ofiaruję Ci Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo najmilszego Syna Twojego, a Pana naszego Jezusa Chrystusa, na przebłaganie za grzechy nasze i całego świata.
Na małych paciorkach (10 razy)
Dla Jego bolesnej męki, miej miłosierdzie dla nas i całego świata.
Na zakończenie (3 razy)
Święty Boże, Święty Mocny, Święty Nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami i nad całym światem.